در شماره  تاریخ 12 ماه اپریل نشریه نیویارک تایمز ، دیوید میلیباند، عضو پارلمان و وزیر خارجه اسبق برتانیا می نویسد زمان پایان بازی جنگ افغانستان فرا رسیده است.

وی مینویسد: ” جنگ در افغانستان نباید به جنگ فراموش شده تبدیل گردد چون فراموش نمودن آن بعد از سال 2002م که عواقب خطرناک را در پی داشت.

وی بعدا به سخنان هیلری کلتن، وزیر خارجه ایالات متحده امریکا و نماینده ارشد ملکی ناتو، مارک سیدول به حیث نشانه های قوی تغیر در پالیسی اشاره مینماید.

آقای ملیباند میگوئید: ” افغان ها و متحدین باید توجه خویش را به عوض تمرکز بالای  عملیات نظامی به سطح جدید فوریت، انسجام و تلاش ها معطوف بدارند.

تعیین سال 2014 بحیث پایان کار در صورت نداشتن راه حل یا پایان بازی جنگ غلظ به اثبات خواهد رسید. و این پایان بازی عبارت از مذاکرات است، که شامل قدرت های غربی به رهبری امریکا، و همه فرقه های ذیدخل در نزاع افغانستان و حامیان منطقوی آن میگردد.

آقای میلیباند اولین مأمور بلند رتبه غربی نیست که در مورد  پایان بازی جنگ افغانستان اظهار نظر مینماید بلکه مامورین، ژورنالیستان و تحلیل گران غربی دیگر نیز بگونه روز افزون از آن یاد اور میگردند. آقای میلیباند مذاکرات را بحیث پایان بازی تعریف مینماید استفاده دیگران از اصطلاح  “پایان بازی” که از بازی شطرنج گرفته شده است انقدر واضیح نیست.  اصطلاح “پایان بازی” در شطرنج عبارت است از تمام شدن بازی در مرحله که هنوز هم یک تعداد از دانه های  شطرنج بر روی تخته شطرنج باقی مانده است. پایان بازی همیش کوتاه نیست. بازی بعضا به درازا میکشد و نیاز به حرکات مغلق قبل از مغلوب شدن یک جناح و یاهم تساوی هر دو جناح دارد.

اگر این حقیقت را که بازیگران بیشتر در صحنه وجود دارند نادیده گیریم، مشکل عمده تفکر غرب در مورد  جنگ افغانستان عبارت از دیدن جنگ از ورای منشور درگیربودن اخیر غرب در افغانستان است.  به نظر غربی ها، جنگ مذکور به پایان بازی نزدیک شده است چون مامورین غربی می پذیرند که راه حل نظامی برای جنگ افغانستان وجود ندارد و مذارکرات راه حل اخیر میدانند.

از نقطه نظر افغان ها جنگ به پایان بازی نه رسیده است. آغاز جنگ برای افغانها سال 1978م است، نه سال 2001م. درگیری 10 ساله امریکا مرحله جدید جنگ است نه مرحله ا خیر جنگ. آیا انیکه امریکا ذیدخل بودن مستقیم نظامی اش را تا اخیر سال 2014م خاتمه میدهد ویا نه، کمتر مربوط به تداوم جنگ میگردد.  در لسان بازی شطرنج، جنگ ممکن در نیمه بازی و یاهم پایان بازی قرار دارد.

حد فاصل میان نیمه بازی و پایان بازی میتواند تاریک باشد. در واقعیت، نیمه بازی ممکن به ماننده پایان بازی به درازا بکشد. اگر مذاکرات واقعا کلید برای خاتمه دادن به جنگ باشد، در آنصورت آغاز مذاکرات و داخل شدن به مرحله پایان بازی نیاز به چیدن دوباره دانه ها بروی تخته و معتقد ساختن نتنها طالبان بلکه  همه جناح های ذیدخل در جنگ است که نتیجه آن خوشبختانه و یاه بدبختانه تساوی جانبین خواهد بود

The opinions expressed in this blog are personal and do not reflect the views of either Global Brief or the Glendon School of Public and International Affairs

نضریه های که درین بلاگ بیان شده شخصی بوده ودیدگاه گلوبل بریف  مکتب امور بین المللی گلندون  وسلام وطندار را منعکس نمی کند.