از آغاز سال، ولایت هلمند محور تلاش های نظامی ناتو را در افغانستان تشکیل داده است. 9 ماه بعد از آغاز عملیات مشترک در مارجه، در این ولایت چه می کذرد ؟ برای پاسخ به این سوال، با صفت الله زاهد ی خبر نگار سلام وطندار در هلمند صحبت کردیم. در این گفتگو آقا   ی ز اهدی در مورد چشم انداز و ضع امنیتی این ولایت ابراز خوشبینی می کند. سوال این است که آیا ناتو این موفقیت های جداگانهء خود را در سایر افغانستان گسترش داده می تواند؟

سوال  : ناتو ادعا می کند که عملیات نظامی شان در بعضی نقاط هلمند سبب پاکسازی طالبان و آرامی در آن نقاط می شود، ایا  این ادعا حقیقت دارد؟

جواب : بلی  درحقیقت اگرمابه سالهای گذشته نگاه کنیم هنګامیکه نیروهایی بریتانیوی درهلمند مستقربودند شمارشان کمترازده هزار بود واین نیروهادراکثرنقاط وقریه جات، جابه جا نشده بودند حالا با افزایش نیروهایی امریکایی وضیعت امنیتی بهترشده است.

و در آن قریه هایی که طالبان بودند، حال نیروهای امریکایی هستند و طالبان نمی توانند که در این قریه ها جا به جا شوند. برای مردم ولسوالی و قریه جات کارهای بازسازی شروع شده و مردم از این موضوع راضی هستند و برایشان زمینه کار پیدا شده است.

درقریه های دوردست هم امنیت خوب شده و مردم ازامنیت راضی هستند.

سوال :  قبل  ازعملیات مشترک چند فیصد ولایت هلمند  به دست طالبان بود وامروزچند فیصد به دست طالبان است ؟

جواب: درګذشته  ۳۰ فیصد   ساحه دردست دولت بود ولی امروز، این  ساحه بیشتر شده و ۸۰ فیصد دردست دولت و۲۰  فیصد در دست طالبان قرار دارد. در آن وقت طالبان از طرف شب در لشکرگاه حاکمیت داشتند، ولی امروز این حاکمیت کم شده و طالبان از این ساحه گریخته اند و به ساحه ای دیگر رفته اند که در انجا نیروهای امریکایی نیستند.

اکثر طالبان به ولایت های دیگرمثل قندهار، نیمروز و فراه رفتند.

2

طی عملیات مشترک ساحه ی زیادی از ولایت هلمند مثل ولسوالی های گرمسیر، خانشین، نوزاد و ساحات دیگر ولسوالی نادعلی و موسی قلعه به دست دولت افتاد.

سوال   :- شما خودتان توانستید که به ولسوالی ها سفر کنید؟

بلی من خودم به ولسوالی های نادعلی، مارجه، گرمسیر و ناوه سفر کرده ام. اما زمانی که در این ولسوالی نا امنی بود، بدون حضور عساکر ونیروهای خارجی یا نیروهای داخلی سفر نمی کردیم چون امنیت خوب نبود.

چند ماه پیش من همراه با نیروهای دریایی امریکایی به ولسوالی مارجه سفر کردم. در ان وقت طالبان در این ولسوالی حاکمیت داشتند و بالای ما حمله کردند.

اما حالا زمان تغییر کرده و ما می توانیم بدون حضور نیروهای خارجی به ولسوالی های هلمند سفر کنیم و این یک تغییر بزرگ است  .

سوال   :- مردم عادی هم به این ولسوالی ها سفر کرده  می توانند؟

جواب :  مردم عادی هم می توانند که از ولسوالی گرمسیر به ولسوالی خانشین سفر کنند و از لشکرگاه تا ولسوالی خانشین 200 کیلومتر راه است که هر کس می تواند از این راه رفت و امد کند.

سوال    :- امروز در ولایت هلمند چه کسانی در جنگ موفق هستند، و ابتکار عمل دارند، امریکایی ها و یا طالبان؟ کی عقب نشینی می کند و کی پیشرفت؟

جواب :- نیروهای امریکایی در حال پیشرفت هستند. بخاطر اینکه در هر ساحه ای که جنگ می کنند بعد از آن کار بازسازی را شروع می کنند و برای مردم زمینه کار پیدا می شود و مردم دست از جنگ می کشند و به سوی بازسازی رو می آورند.

طالبان مسلح، در هر ولسوالی بیش از یک ساعت جنگ نمی تواند و توانایی این کار را ندارند و عقب نشینی می کنند.

سوال    :- عملیات مشترک چه عواقب منفی و چه عواقب مثبت داشته است ؟

جواب: اگر مابه عملیات مشترک سربزنیم اثرات منفی این بود که بیش  از دوهزار وپنجصد خانواده ازخانه خود کوچ کردند ومهاجرشدند و دست به گدایی زدند بخاطر اینکه خانه وکشت و زارشان درعملیات مشترک ازبین رفته است.

3

و عواقب مثبت آن این است که در ولسوالی مارجه دولت روی کار امده و امنیت برقرار است. مردم از اینکه کار بازسازی در انجا شروع شده خوش هستند.

برای دهقانان از طرف دولت کمک شده است. مردم امنیت قریه جات خود را می گیرند و از دولت می خواهند تا مکاتب را باز کنند و کار بازسازی را در این ولایت شروع کنند.

سوال  :  مردم عادی ولایت هلمند درباره جنگ چه می گویند ؟

جواب:- مردم عادی خوش و راضی هستند و می گویند که شاید در چند ماه اینده امینت بهتر شود. بخاطر اینکه قرار است یک لوای سرحدی در ولایت هلمند ایجاد شوه تا امینت سرحدات را بگیرد. تا طالبانی که از پاکستان وارد کشور می شوند بازداشت شوند.

و گزارش ها حاکی از این است که شاید دو هلیکوپتر برای پولیس سرحدی برای نظارت سرحدات داده شود.

سوال : عملیات مشترک اولین عملیات نظامی در هلمند نبوه، فرق این عملیات با عملیات های گذشته چه بود؟

جواب: در عملیات مشترک مهمترین هدف بوجود آوردن زمینه برای بازسازی و دولت داری بود. همزمان با آغاز عملیات بازسازی در هر ساحه شروع شده و برای مردم کمک مالی صورت گرفته تا دوکان ها و پلچک ها را بازسازی بتوانند.

در عملیات های گذشته که نیروهای بریتانیوی یا نیروهای دیگر به راه می انداختند، در هر ساحه که عملیات می شد این نیروها پس از دو ماه، دوباره به مرکز ولسوالی ها یا به مرکز هلمند عقب نشینی می کردند. در این عملیات هر ساحه ای که خطرناک باشد در آن ساحه نیروها جا به جا می شوند  و تا زمانی که امنیت در انجا به طور کامل تامین نشده و کارهای بازسازی شروع نشده، ساحه را ترک نمی کنند.

سوال: آیا امریکا و متحدین اش توانایی شکست دادن طالبان را دارند؟

جواب: اگر ما به شیوه ی کار امریکایی ها ببینیم، انها شاید بتوانند طالبان را در یک روز شکست بدهند. اگر امریکا به پاکستان و کشورهای همسایه بگوید که دیگر جنگ بس است، دیگر در اینجا جنگی نیست. به نظر من امریکا و متحدانش می توانند طالبان را شکست بدهند.

4

سوال: شما از بازسازی صحبت کردید، تا چند سال دیگر امریکا باید در هلمند باشد، یک سال، دو سال، سه سال و یا هم پنج سال؟ اگر امریکا از ولایت هلمند خارج شوند، ایا طالبان می توانند دوباره این ولایت را بگیرند؟

جواب: تا زمانی که نیروی نظامی هوایی کشور تجهیز نشود، افغان ها نمی توانند از این ولایت محافظت کنند و این امکان وجود دارد که ولایت هلمند دوباره به دست طالبان بیافتد. اگر نیروهای هوایی کشور فعال شوند، با خروج امریکایی ها، نیروهای افغان توانایی حفظ این ولایت را خواهند داشت و طالبان این قدرت را نخواهند داشت تا ولایت را بگیرند.

سوال: آیا عقب نشینی طالبان بر روحیه باشندگان ولایات همجوار تاثیری گذاشته است؟

جواب: بله، در ولایات همجوار هلمند مثل نیمروز، فراه و کندهار، طالبان بسیار ناتوان شده اند و توان جنگیدن در ساحه را ندارند. مردم ولایات کندهار و نیمروز می گویند، طالبان بسیار زیاد می ترسند. مردم از این می ترسند که طالبان در ولسوالی های مارجه، نادعلی، نوزاد و ناوه دوباره  جا به جا نشوند.

سوال : آیا عقب نشینی طالبان تاثیری بر روی کاهش مواد مخدر چون کوکنار داشته است؟

جواب: بله در هر ولسوالی که عملیات آغاز شده، ولسوالی به دست دولت سپرده شده است. مردم از کشت کوکنار دست کشیده اند. در ساحاتی که طالبان هستند کشت کوکنار زیاد است و به همین ….

در ساحاتی که طالبان هستند، کشت کوکنار هنوز هم وجود دارد. طالبان از کشت کوکنار حمایت می کنند تا حاصل آن زیاد شود،چون این یک چالش فراروی دولت است

The opinions expressed in this blog are personal and do not reflect the views of either Global Brief or the Glendon School of Public and International Affairs

نضریه های که درین بلاگ بیان شده شخصی بوده ودیدگاه گلوبل بریف  مکتب امور بین المللی گلندون  وسلام وطندار را منعکس نمی کند