مدافعه در لباس خبرنگاری
چند هفته قبل روزنامه معتبر نیویارک تایمز مقاله را در باره موقف اقلیت های افغانستان در قبال گفتگو با طالبان به چاپ رساند. اگر جه این مقاله در صفحات خبری نیویارک تایمز به چاپ رسید، جای مناسب تر آن در ستون سرمقاله بود، زیر عنوان “پیش در آمد به طالبان اقلیت های افغان را تکان داده، ” این مقاله گزارش داد که رهبران ازبک، هزاره و تاجک با برنامه حامد کرزی برای تسلط پشتون ها مخالف هستند و تعهد کرده اند تا درمقابل هر نوع توافق با طالبان دست به مقاومت و جنگ بزنند. به عنوان مثال این مقاله از برکناری امرالله صالح رییس امنیت ملی و ائتلاف شمال نام برد.
این مقاله همچنان از مذاکرات پشت پرده بین افغانستان و پاکستان و گفتگو های در مورد انتقال چند ولایت به طالبان سخن گفت. بر اساس این مقاله، طالبان یک حرکت پشتون میباشد و تاجک ها با اعتبار ترین همکار امریکا. نکته کلیدی مقاله روشن بود: برگشت طالبان به قدرت افغانستان را دوباره به جنگ داخلی خواهد کشاند و اقلیت ها را با تهدید مواجه خواهد ساخت.
آخرین شماره مجله تایم تهدید طالبان را از دیدگاه زنان افغانستان مطرح میکند. زیر عنوان “اگر افغانستان را ترک بکنیم، چه اتفاق خواهد افتاد؟” این مقاله با داستان بی بی عایشه زنی که بعد از فرار از خشونت، بینی و گوش هایش را اقاربش بریدند، آغاز مییابد. بعد از شرح داستان بی بی عایشه نویسنده مقاله، ایرین بیکر مینویسد: این واقعه ده سال قبل در جریان حکومت طالبان اتفاق نیفتاد. این واقعه سال گذشته رخ داد. “داستان بی بی عایشه وحشت ناک است اما مقاله خانم بیکر بیشتر لحن مدافعه برای داعیه حقوق زن را دارد نسبت به یک گزارش متوازن ( برای تکثیر بیشتر، خانم بیکر کاپی PDF گزارش خود را به یک شبکه حقوق زنان فرستاد ) .
با ساده سازی مسایل پیچیده، این مقاله ها تلاش میورزند تا بالای بحث داخلی امریکا روی جنگ افغانستان نفوذ وارد کنند. مدافعه وظیفه خبرنگاران نیست. از سوی دیگر این مقاله ها بالای بحث افغان ها نیز نفوذ وارد کرده میتواند چون رسانه های افغانی همیشه گزارش های مطبوعات غرب را دوباره به نشر میرسانند. در نتیجه نظریات غربی ها در مورد جنگ افغانستان برای مخاطبین غربی آغاز بحث کارشناسان افغانی را تشکیل میدهد.
در حقیقت، مذاکره ومصالحه با طالبان بحثی مغلق و چند بعدی است. نظر سنجی ها نشان میدهد که کمتر از 10 فیصد افغان ها از طالبان پیشتبانی میکند اما اکثریت افغانها حامی راه حل سیاسی جنگ استند. حقوق زنان و حقوق اقلیت ها از جمله دستاورد های بزرگ نه سال اخیر میباشد. بیشترین مردم به این باورند که این دستاورد ها نباید قربانی صلح شود. افغان ها مردم واقع بین استند و باور دارند صلح بدون جا دادن عناصر صلح پذیر طالبان عملی نیست
The opinions expressed in this blog are personal and do not reflect the views of either Global Brief or the Glendon School of Public and International Affairs
نضریه های که درین بلاگ بیان شده شخصی بوده ودیدگاه گلوبل بریف مکتب امور بین المللی گلندون وسلام وطندار را منعکس نمی کند.
